وقتی میشینم لب پنجره ی خاطره ها ، حجم دلتنگی هام اونقــدر زيــآد ميشه

که دنيــا با تمومه ِ وسعتش برام تنــــــگ ميشه

توی تنهایی های خودم که قدم میزنم

خاطرات با تو بودن آرامشمو به هم میزنه

و چه پریشونیه لذت بخشیه این دلتنگه تو بودن

حتی بعد از چند ساعت دوری ، دیگه چند روز که جای خودشو داره

میامو اینجا برات می نویسم

مینویسم از دلتنگی هامو بی قراری هام

واسه تو

 
تویی که تنهایی هام پر از یاد توِ و سـكوتـت سخت ترين شكنجمه

تويی كه ناراحتی و غمت معنیه سوختنمه

 آره ، سوختنم 

وقتی ناراحت میشی نمیدونی چه غوغایی میشه توی دلم

نمیدونم اصلا واست مهم هست یا نه، متوجه میشی که از ناراحتی تو چقدر ناراحت میشم یا نه

اما بدون که داغون میشم داغوووووون

باور کن دلم غش میره واسه بغل کردنت ، اما تو ...

خواهشی دارم ازت که وفاداری و نگرانیم رو نذار پای بی کسیم

یا سکوتم و صداقتم رو پای سادگیم

بدون که واسم مهمی ، خواسته هات هم واسم مهم اند

ای کاش منم واست مهم بودم ...

حتما باز شوخیت میاد یا جدی نمیگیری

اما باور که براي تو مردن بهونه نمي خواد ، وقتی نبودنت مرگیه واسه خودش

درسته که    “تـــو  “

دو حرف بیشتر نیست  و کلمه ی کـــوتاهیه

اما بدون

و باور کن

واسه من یعنی یه دنیا ...

بوووووووووووس